Jako dziecko, w pewnym momencie zaczynasz lubić muzykę i w końcu się w niej zakochujesz. Potem chcesz sam grać. Potem zaczyna cię świerzbić, żeby przerobić gitarę - bo jesteś najmądrzejszy i wiesz, jak zrobić to lepiej. Szczególnie, że mojego ojca też ręce świerzbiły, a miał strug, dłuto, szmergiel i trzy wiertarki. Przerabianie, przerabianie... Wiadomo, że na tym się nie skończy. Twoja szkoła, instytut i codzienna praca toczą się równolegle - całkiem zwyczajne życie. Ale twoje ręce pozostają nerwowe. Tu i ówdzie natrafia się na czasopisma, rzadkie fajne gitary - i marzenie rośnie w siłę. Tak więc, osiadasz na tworzeniu. Oczywiście wciągasz w to wszystkich przyjaciół i znajomych: ktoś przyniósł kołki, ktoś przetworniki, ktoś zrobił mostek, ktoś inny go chromował i tak dalej ze wszystkim.

Jazda, jazda, jazda. Oto jesteśmy. Zrobione. (1992) Włóczysz się po mieście, pokazujesz swoją gitarę, robisz zdjęcia, popisujesz się.... po prostu dobrze się bawisz. I nagle ludzkość wykonuje niespodziewany ruch: twoja gitara się sprzedaje! To jest to. Nie ma już odwrotu. Twoje wykształcenie i stara dobra praca inżyniera są spieprzone. Zaczynamy. Tylko naprawy, gitary elektryczne, gitary basowe.

W 2002 roku oficjalnie powstaje firma Kibin Guitars, a ja zacząłem zajmować się budową gitar zawodowo, czyli całymi dniami. Mój przyjaciel Alex z USA wysyła mi świętą księgę wszystkich akustik makerów, Cumpiano & Natelson - Guitarmaking: Tradition and Technology.

Matka Natura płata czasem okrutne figle, ale głupcy i początkujący mają szczęście. Tak czy inaczej, moja pierwsza gitara klasyczna była świetna (2003). Naturalnie, kiedy zacząłem robić drugą, czułem się jakbym był najmądrzejszy i wiedział już wszystko. I oczywiście to uczucie było tymczasowe. Dalej wszystko szło przez krew, pot i łzy. Nic nie zastąpi doświadczenia, trzeba na nie zapracować studiując, ucząc się, słuchając i tworząc.

W 2005 roku wykupiłem budynek mojego obecnego warsztatu.

W 2011 roku byłem pierwszym lutnikiem z krajów postsowieckich, który wziął udział w Musikmesse we Frankfurcie jako wystawca, przywożąc swoje gitary.

Dziś posiadam ładny warsztat z licznymi maszynami i zapasem drewna na wypadek siły wyższej w Indiach. Wszystkie gitary stąd są ręcznie robione, ale w rozsądnych cenach.